Afgelopen zaterdag 18 augustus stond ik voor de eerste keer aan de start van de kwart triathlon Deil.

Toen ik begin dit jaar mijn seizoen ging plannen ben ik op zoek gegaan naar triathlons die voor mij redelijk in de buurt zijn. Deil is maar zo’n 20 minuten rijden en dus lekker dichtbij.

Dat het 3 weken voor de Challenge Almere-Amsterdam is was voor mij ook belangrijk dit jaar. Deil zou voor mij een laatste test zijn voor de halve triathlon.

Een perfecte gelegenheid om nog even wat wedstrijd routine op te doen en wat dingen te kunnen testen voor Almere.

De testjes

De dingen die ik wilde testen waren mijn nieuwe voeding van NutriD. De benzine heb ik de laatste tijd al vaker geprobeerd tijdens trainingen, maar de kerosine die ik in Almere ga gebruiken is wel wat anders. Vooraf heb ik nog even met Eric gemaild om te checken hoe ik die het beste kan gebruiken voor de kwart afstand.

Naast de voeding was het voor mij goed om weer in het open water te zwemmen. Zeker na de minder positieve ervaring de week ervoor in Schagen. Maar ook omdat er bij ons in de buurt in veel water blauwalg zit en ik dus weinig buiten heb kunnen zwemmen. Fijn om daar weer even wat ervaring mee op te doen.

Voor het fietsen wilde ik vooral mijn hartslag in de gaten houden. Ik heb helaas nog geen power meter op mijn fiets zelf, gelukkig wel op mijn Tacx voor het trainen. In Almere ben ik er dus op aangewezen om mijn hartslag in de gaten te houden om mezelf niet over de kop te laten rijden.

Deze kwart triathlon was een mooie kans om dat eens te testen en meteen te weten hoe hard ik dan nog kon blijven rijden. Als ik twee keer zo veel moet rijden in Almere zal er in de laatste kilometers misschien wat van de snelheid af gaan, maar het is voor mij de beste indicatie die ik kon krijgen. En een wedstrijd is ook weer heel anders dan de lange trainingen.

Als laatste test was het lopen. Vooral mijn tempo proberen vanaf het begin constant proberen te houden zodat ik me in het begin niet kapot loop en straks wandelend over de finish moet komen.

Naast het tempo wilde ik ook constant mijn hartslag monitoren om ook hier te voorkomen dat ik te hard zou gaan. Tijdens de halve triathlon zal ik tijdens het lopen ook een flexibele bidon meenemen met nog wat NutriD kerosine.

In Deil wilde ik de 10km ook lopen met die bidon, gewoon met water gevuld, om te voelen hoe het is om zo’n ding de hele tijd vast te hebben. Of waar en hoe ik die gemakkelijk in mijn nummer belt kan doen.

Genoeg te testen op deze dag voor mij dus. Het gevolg daarvan is wel dat ik mijn tijden een stuk minder interessant ging vinden. Tijdens de wedstrijd ben ik daar dan ook eigenlijk helemaal niet mee bezig geweest. Wat ook wel weer een stuk extra ontspanning gaf.

Voor de start

Netjes op tijd vertrokken we de zaterdag in de loop van de ochtend naar Deil toe. Uit de briefing informatie het adres ingevoerd in de navigatie.

Toen we de snelweg afkwamen zag ik bij de Rotonde, waar het zwemonderdeel zou zijn, al bordjes staan met “Triathlon parkeren”.

Stom als ik was ben ik toch daar heen gegaan, in plaats van de navigatie blijven volgen. Gevolg was dus dat we daar rond hebben gelopen en uiteindelijk weer moesten inpakken om naar de juiste plek te rijden.

Gelukkig waren wij niet de enige! Ideetje voor de organisatie om misschien een extra bordje te plaatsen dat je voor de aanmelding door moet rijden.

Bij de aanmelding was er bij veel deelnemers nog wat onduidelijkheid over hoe het precies zou gaan verlopen die dag. Bij mij kostte het ook even wat goed lezen door het handboekje om het helemaal duidelijk te krijgen.

Bij de speeltuin was het aanmelden en de wisselzone voor T2. Bij het klaar zetten van je spullen moest je daar alleen ook je fiets neerzetten. Wat voor meer verwarring zorgde.

We kregen een briefing bij de speeltuin en zouden daarna met zijn allen naar de Rotonde fietsen. Daar was het zwemonderdeel en ook de T1 wisselzone. Vanuit daar met de fiets rondjes rijden en eindigen bij de speeltuin.

Eigenlijk heel logisch, maar toch lastig om meteen door te hebben voor velen.

Zwemmen zonder wetsuit

Ik wist dat het water bij de Rotonde een kleine plas is en had er al aan gedacht dat de kans op te hoge watertemperaturen best groot was.

De dag vooraf kregen we dan ook bericht dat de laatst meting net boven de 22 graden was, en wetsuits dus niet toegestaan zouden zijn.

Damn, dat wordt dan toch wel wat lastiger. Was mijn eerste reactie.

Het zou mijn eerste non-wetsuit race gaan worden. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ik zo veel voordeel van een wetsuit heb, omdat ik volgens mij nog lang geen goede zwemtechniek heb aangeleerd. Dat verbeteren is een doel voor de komende winter.

We mochten voor de start nog wel even inzwemmen in het water. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt want ik weet dat je de eerste minuut ofzo in kouder water altijd moet wennen en je lichaam nog niet op zijn gemak is. Als je daar even doorheen bent kun je de start dus veel beter doen.

De start vond plaats vanuit het water. We stonden met zijn allen aan de kant tussen twee boeien.

Er werd nogal wat tijd verspilt om iedereen perfect achter de boeien te krijgen voor een eerlijke start. Aandacht voor de laatste paar centimeters.

In mijn ogen nogal overbodig aangezien alle tijden door vrijwilligers werden bijgehouden. En niks ten nadele van vrijwilligers, maar als je als organisatie geen chips gebruikt voor nauwkeurige tijdsmetingen dan maken die paar centimeters verder naar voren starten ook niet zo uit.

Het wachten tot het startschot was wel koud zonder wetsuit. De zon scheen niet en er stond best wel wat wind boven het water.

Na het startschot mochten we dan eindelijk vertrekken.

Vanaf de zijkant moest iedereen richting de eerste boei zwemmen. Wat er in resulteerde dan er veel over elkaar gezwommen, geslagen en getrapt werd.

Eerlijk gezegd was het pas de eerste keer dat het wat chaotisch voelde aan de start. Redelijk snel had ik wel een goed plekje gevonden, bewust iets meer aan de zijkant.

Jammer genoeg zat er toen al te veel water in mijn zwembril waardoor ik even op mijn rug moest zwemmen om het eruit te laten. Kost me toch weer wat tijd. Helaas moest ik dat later nog 2 keer vaker doen.

Nadat mijn bril helemaal leeg was, en ik ‘m nog strakker had aangetrokken kon ik lekker door zwemmen in een fijn tempo. Waar ik ergens lag in het veld wist ik niet, en was ik ook helemaal niet mee bezig.

Comfortabel blijven zwemmen was het belangrijkste. Dat moet ik in Almere ook gaan doen om goed uit het water te kunnen komen.

Toen ik uit het water kwam timede ik zelf op mijn horloge 18 minuten en 46 seconden, een gemiddeld tempo van 1:56/100m.

Dat is ongeveer een minuutje langzamer dan mijn tijd bij de kwart in Rosmalen, waar ik mét wetsuit zwom.

Daar ben ik dus best tevreden mee. Het is alsnog een kleine vertraging, mede veroorzaakt door de chaos en mijn zwembril. Maar lang niet zo veel als ik had verwacht.

Misschien zwem ik met wetsuit dus niet zo veel beter eigenlijk.

De eerste wissel duurde zo’n 2 minuten wat eigenlijk veel te lang is, zeker als je geen wetsuit hoeft uit te trekken.

Mijn vrouw heeft ‘m deze keer helemaal gefilmd en je kunt goed zien dat ik de meeste tijd kwijt ben om mijn fietsschoenen aan te trekken. Dat zijn nog steeds echte raceschoenen, waar er meer tijd in gaat zitten om de gespen vast te maken.

Komend jaar worden het dus triathlonfietsschoenen voor mij, om wat extra tijd te kunnen winnen.

Fietsen op hartslag

Bij het uitkomen van de wisselzone moesten we het eerste stukje fietsen richting de start van 6 rondjes. Na het 6e rondje ongeveer het zelfde pad terug, maar dan verder door naar de speeltuin waar het lopen en de finish was.

Tijdens de eerste 5 minuten op de fiets moest ik ook mijn eerste slokken NutriD Kerosine nemen en wegspoelen met water. Beide bidons zaten achter mijn zadel en dus even friemelen om ze er om de beurt uit te halen en terug te krijgen.

In Almere gaat de NutriD bidon op de onderbuis zodat ik die in ieder geval gemakkelijker kan pakken. Nog een lesje geleerd!

Aangekomen bij het begin van de rondjes goed in mijn snelheid gekomen. Tijdens het fietsen vooral aandacht voor mijn hartslag en mijn trapfrequentie.

Die wil ik niet te ver laten zakken als het zwaarder werd, want dan lopen mijn beenspieren sneller vol. Wat weer negatief zou zijn voor het lopen ook.

Volgens mij rij ik alleen maar met veel tegen- en zijwind tijdens wedstrijden, deze keer ook weer dus.

Tijdens de rondjes wist ik al snel welke stukken wind mee, tegen en volle zijwind hadden. Daar kon ik goed op inspelen voordat ik een bocht nam.

Dat is weer het voordeel van meerdere rondjes moeten rijden. Het nadeel van 6 rondjes is het tellen in welke rondje je bezig bent.

Ik bleef op veel herkenningspunten voor mezelf het ronde nummer herhalen. “Beginnen aan rondje nummer 3. Bij de kinderen langs in rondje nummer 3, de bocht met geparkeerde vrachtwagen in rondje nummer 3, Rondje nummer 3 langs de politie agent, De 3e keer langs het groepje supporters, Voor de 3e keer langs de vrijwilligers die ik mijn startnummer kon horen roepen.”

En zo elk rondje om maar te voorkomen dat ik een rondje te veel of te weinig zou gaan rijden.

Het rijden op hartslag ging me erg goed af en die kon ik goed constant houden. Ook ondanks de wisselende windkrachten op mij over het parcours heen.

Vooral merkte ik dat mijn trapfrequentie terug zakte met tegenwind, even terugschakelen en lekker rondjes blijven draaien. Op de stukken met tegenwind kon ik vrijwel overal toch boven de 30km/u blijven rijden. En de stukken met wind mee kwam ik weer lekker richting de 45km/u uit.

Ook mentaal vind ik dat altijd fijn om op mijn fietscomputer terug te zien. Frustrerend is het nog wel om op die stukken alsnog gemakkelijk voorbij gereden te worden door andere triatleten, maar goed dat zal vast nog lang zo blijvn.

Na zo’n 35-40 minuten op de fiets was het tijd voor mijn tweede en laatste deel NutriD kerosine. Verder zou ik het tot de finish moeten halen op water.

In totaal reden we 43,5 kilometer wat ietsje verder is dan de normale 40 kilometer natuurlijk. Maar we moesten nog wel bij de wisselzone zien te komen wat waarschijnlijk die extra kilometers zijn.

In een tijd van ongeveer 1 uur en 15 minuten heb ik gemiddeld netjes 35km/u gereden. En dat door me met name te focussen op mijn hartslag geeft me wel een goed gevoel voor Almere ook.

Na het 6e rondje was het tijd om richting de speeltuin te gaan voor het laatste onderdeel; hardlopen.

De laatste kilometers

Bij aankomst bij de wisselzone zag ik dat er lekker veel publiek stond. Dat is altijd leuk en geeft me toch net wat meer motivatie. Ook mijn vrouw en zoontje zag ik hier al snel staan.

In de wisselzone mijn fiets ophangen, schoenen uit en hardloopschoenen aan. Flexibele bidon meepakken en gaan.

Direct na het uitkomen van de wissel mijn horloge in de gaten houden om regelmatig mijn hartslag en tempo te monitoren. Beide moesten niet te hoog worden.

Vooral mijn hartslag niet. Maar als mijn tempo te hoog zou zijn volgt mijn hartslag van zelf.

Al snel liep ik naast ene Sjoerd van TZC Vahalis en de eerste minuten hebben we nog even gekletst over de triathlon. Goed teken dus dat ik niet te hard van stapel liep en nog gewoon kon kletsen.

Na verloop van tijd moest ik mijn tempo iets terug laten zakken om mijn hartslag niet te veel te laten oplopen en liep Sjoerd wat bij me weg. Wel bleef ik hem de hele tijd in het oog houden.

We moesten bij het hardlopen ook weer rondjes tellen. Deze keer was het tot 4.

Op de een of andere manier vind ik dat tijdens het lopen een stuk gemakkelijker om niet te vergeten ook.

Tussendoor overal waar het kon een spons met koud water aangepakt om mezelf zo goed mogelijk af te koelen. Ik propte de half natte sponzen elke keer in mijn trisuit en wisselde die bij de volgende post weer netjes om voor een nieuwe.

Dat gaf ook bij sommige posten leuke gesprekjes onderweg om ik daar 4x een spons kwam ruilen.

Bekertjes water hoefde ik niet, want ik had mijn flexibele bidon bij me. Ik had vooraf wel verwacht dat het onhandig zou zijn om die de hele tijd vast te houden, maar daar heb ik totaal geen last van gehad.

In de tweede helft van het laatste rondje kwam ik langzaamaan weer dichterbij Sjoerd en haalde ik ´m net voor de finish nog in.

Steady wins the race! Nou ja, niet winnen maar wel net voor hem de finish over gekomen in een tijd van 49:47.

En met een tempo van 5:06/km ben ik hier meer dan tevreden mee. Vooral ook omdat ik vooral mijn hartslag heb gevolgd, en in het begin mijn tempo om niet te hard te vertrekken. Verder ben ik bijna niet bezig geweest met welke tempo ik liep.

Bij het over de finish komen heb ik deze keer niet eens gekeken of er een tijdsklok hing en of ik met een sprintje nog een wat leukere tijd neer kon zetten. De aandacht was echt volledig op de voorbereiding van Almere. En die is voor mij goed verlopen.

Overall

Mijn gevoel na deze kwart triathlon in Deil is erg goed. Naast dat ik het een super leuk en goed georganiseerd evenement vond, naast de ontbrekende tijdsregistratie dan, heb ik ook een goede generale repetitie voor Almere gedaan.

Het zwemmen ging me zonder wetsuit een stuk beter af dan verwacht. En ik lag uiteindelijk sowieso comfortabel in het water waarbij het voelde dat ik mijn tempo zeker nog langer kon vasthouden.

Tijdens het fietsen mijn hartslag in de gaten houden heeft me denk ik goed geholpen om niet te hard te gaan, waardoor ik gemakkelijk overging op lopen. Met die hartslag kan ik het ook veel langer volhouden dan de 1:15u die ik nu heb moeten doen, dat gaat in Almere dus ook vast lukken.

Ondanks de lagere hartslag heb ik toch 35km/u gemiddeld kunnen rijden met weer best veel wind. Dat geeft me ook een goed gevoel dat ik een goede snelheid kan houden zonder mezelf helemaal kapot te hoeven rijden.

Lopen op hartslag en niet te hard uit de wisselzone gaan heeft me ook duidelijk gemaakt dat ik dan een beter en nog steeds constant tempo kan vasthouden. Als me dat in Almere ook gaat lukken moet ik die finish wel redden.

Het tempo zal zeker (een stuk) lager komen te liggen dan hier in Deil. Maar het geeft me wel een bevestiging dat ik op de goede weg ben.

Het vasthouden van de flexibele bidon tijdens het lopen is helemaal niet vervelend en zal me in Almere hopelijk ook niet in de weg gaan zitten.

De kerosine van NutriD is me goed bevallen en ik heb er helemaal geen last van mijn maag of darmen ofzo van gekregen. Veel gemakkelijker tijdens de wedstrijd omdat je op minder momenten hoeft te drinken.

De optimale plaatsing van waar welke bidon gaat komen in Almere moet ik nog bepalen. Maar dat is meer een kleinigheidje.

Nog een paar weken trainen en dan gaan we eens mee maken of dit een goede indicatie is geweest van mijn voorbereiding voor Almere.

Wil je nog eens lezen waarom ik ook alweer besloten heb om de halve triathlon in Almere te gaan doen? Daar schreef ik eerder wat over, en kun je hier lezen: Waarom een halve triathlon?