Yes, eindelijk is het dan zo ver! 8 september, de dag waar ik de afgelopen maanden zo naar uitgekeken heb.

Eindelijk het moment om te zien of die afgelopen maanden trainen wat opgeleverd hebben, en of ik met mijn grote mond in de buurt van de 5,5 uur zou kunnen gaan komen.

Mooi lang verhaal Marcel, maar ik ben alleen benieuwd naar hoe de wedstrijd gegaan is die voorbereiding interesseert me niks; klik dan hier.

Of hier als je alleen een overzicht van mijn tijden wilt zien.

Om goed voorbereid te zijn heb ik de vrijdag vooraf een vrije dag genomen. Dan kan ik mooi op mijn gemak naar de briefing toe en het terrein alvast een beetje verkennen. Scheelt me toch weer een kostbaar uurtje in bed de volgende ochtend.

Aangekomen in Almere loop ik na het parkeren het terrein op. Al snel zie ik dat ik mijn fiets tijdelijk kan stallen zodat ik me kan registreren. Ik steek de Expo over en loop eerst naar de registratie balie, dan heb ik dat maar vast gehad.

Registratie & briefing

Bij de registratie krijg ik een mooie envelop uitgereikt en de 3 kleuren tasjes waar straks mijn spullen in mogen. Op de terugweg naar mijn fiets loop ik alvast even langs bij Rob Reuser die ook aanwezig is met Quintana Roo. Na een kort praatje haal ik mijn fiets weer op en plak ik de nodige stickers.

Dan maar door naar de bike check-in. Daar kom ik er achter dat één van mijn aero-bars iets los zit. Jammer dat ik mijn inbussleutels in de auto heb laten liggen en geen zin heb om terug te lopen. Dus weer even langs Rob gelopen die me meteen helpt om het vast te zetten en de rest ook even te checken. Top service!

Bij het inlopen van de wisselzone voor de middle distance zie ik nog maar een paar fietsen staan. Ik loop naar mijn nummertje en hang m’n fiets op. Zo, dat is alvast klaar.

Door naar de tent waar straks alle tassen komen te hangen. Alvast even bekijken hoe dat er uit ziet. Als ik daar loop zie ik dat het bijna 15.00 is en dus tijd voor de briefing. Tijdens de briefing wordt veel informatie nog even herhaald, maar ook wat nieuwe informatie over met name het fietsparcours vind ik wel nuttig.

Er wordt aangegeven dat de registratie direct na de briefing open gaat en iedereen zich kan registreren. Heb ik toch mooi die wachtrij weten te omzeilen door dat eerder al te doen.

Na de briefing ga ik richting de tent om mijn tasjes in orde te maken en alvast op te hangen. Als die spullen hangen loop ik nog een rondje over het terrein om alvast een goed beeld te krijgen hoe het morgen allemaal in elkaar zit.

Besloten om de carbo-loading party maar over te slaan, dat kan ik thuis ook wel. En dan heb ik nog een gezellige avond met mijn vrouw en zoontje. Dan kan ik ook mooi op tijd naar bed om de volgende morgen er vroeg uit te gaan.

‘s-Avonds leg ik alvast de laatste spullen klaar die ik nog mee moet nemen. Ook de poeders in mijn bidons zit er al in, zodat ik die in de ochtend alleen nog moet vullen om mee te nemen.

De ochtend

Ik vertrek alsnog op tijd ook al hoef ik weinig meer te doen omdat vrijwel alles al klaar staat. Rustig loop ik over het terrein heen en doe wat laatste checks op mijn spullen. Plaats mijn bidons en fietscomputer op mijn fiets.

Nog een keer in de tasjes controleren dat alles er in zit. En dan is het alweer tijd om mijn wetsuit aan te trekken. Vooraf nog even snel plassen, gezien de lange rij heb ik geen zin om te kijken of er nog meer uit moet en zo voelt het ook nog niet.

Als we klaar zijn lopen we richting de startvakken van het zwemmen voor de rolling start. Ik twijfelde vooraf nog of ik in het 30-35 vak of het 35-40 vak zou gaan staan.

Mijn verwachte tijd zou rond de 35 minuten op de 1.900 meter zijn. In het 30-35 vak zou ik misschien voordeel kunnen krijgen van anderen en net wat sneller kunnen zwemmen.

Toch besloten om voor de 35-40 te gaan zodat ik niet te hard van start ga.

Als ik al in het vak sta zie ik ineens mijn vrouw zoeken of ze mij kan vinden. Snel even zwaaien en ze komt met ons zoontje en mijn ouders nog even langs bij me. Ik heb nog wel een minuut of 10 voor ik in het water moet.

We schuifelen rustig door naar voren en als ik bijna vooraan sta hoor ik Frank mij ineens roepen. Mooi dat je aankomende coach je al direct herkent met een badmuts op. In de week vooraf ook nog wat contact met hem gehad om wat dingen te checken voor mezelf.

Zwemmen | Strava

Zodra ik eindelijk door mag duik ik vanaf de helling direct het water in.

Doordat we met 5 tegelijk starten is er totaal geen chaos of drukte om me heen en kan ik direct in borstcrawl gaan zwemmen. Ik merk dat ik vanaf het begin erg comfortabel in het water lig.

Vooraf konden we niet inzwemmen waardoor ik een beetje bang was dat ik de eerste meters aan het koude water moest wennen voordat ik op gang zou komen. Maar dat was niet het geval deze keer.

De eerste meters let ik goed op mijn ademhaling en vooral of ik merk dat er golfslag is waar ik last van kan gaan krijgen, en dit lijkt me ook mee te vallen. En ook al heb ik de afgelopen weken getraind om bilateraal te ademen is dat niet nodig, en val ik toch terug op rechts ademen.

Er is tot nu toe niks om me zorgen om te maken en gewoon lekker gaan dus denk ik maar.

Ik merk al snel dat ik de 5 waarmee ik start achter me laat en al richting anderen aan het zwemmen ben. Overall haal ik tijdens het zwemmen best wat mensen in.

Het navigeren van boei naar boei gaat me ook goed af en volgens mijn Garmin zwem ik 2.034 meter in plaats van de officiële 1.900.

Het laatste stuk moet ik af en toe wat vaker op kijken om te zorgen dat ik richting de helling kom om het water weer uit te komen maar ook dat verloopt soepel.

Na 36:42 kom ik het water uit. Dat is een gemiddeld tempo van 1:56 op de officiële 1.900 meter. En zelfs 1:48 op de getrackte 2.034m.

T1

Uit het water mijn wetsuit alvast half uit en een snelle blik op mijn horloge geeft iets meer dan 36 minuten aan. Yes, dat geeft een goed gevoel want dan ging het zwemmen volledig volgens plan.

Bij mijn tasjes trek ik met mijn voeten mijn wetsuit helemaal uit en tussendoor zet ik mijn helm alvast op. M´n schoenen doe ik aan terwijl ik op het stoeltje zit en mijn nummerband neem ik mee voor tijdens het lopen naar mijn fiets.

Wel een totaal andere wissel dan tijdens de kortere afstanden maar eigenlijk vind ik het niet eens zo vervelend. Ik pak mijn fiets mee en loop naar de start van het parcours.

Even wat rust pakken om goed op mijn fiets te stappen en dan gas erop.

Fietsen | Strava

Tijdens de eerste 45km over de dijk van Almere naar Lelystad hadden we de wind schuin achterin de rug waardoor ik veel stukken gemakkelijk boven de 40km/u kon rijden. Heerlijk om zo’n snelheid te trappen en tussendoor ook best wat mensen voorbij te gaan.

Redelijk in het begin kwamen we over een hobbel heen waardoor er één van mijn bidons vanachter mijn zadel op de grond viel. Balen, maar toch even stoppen en ophalen. Ook al was het maar water en zou ik die ook gewoon kunnen aanpakken bij een aid station.

Het plan was niks te verliezen onderweg, en daar hou ik me dan ook aan.

Na een tijdje merkte ik dat ik echt een plas-stop moest maken, eigenlijk wilde ik dat liever niet en het volhouden tot de wissel. Toen ik merkte dat ik lastiger in m’n aero houding kon zitten besloot ik toch maar even te stoppen en van het uitzicht te genieten.

Met een paar stukken net boven de 45 op m’n teller kon ik die paar seconden vast wel missen om daarna weer comfortabel verder te rijden.

Na ongeveer 45km draaiden we richting het zuiden om het hele stuk terug door de polder te gaan. We gingen over van een perfect geasfalteerde en brede weg naar een smaller fietspad waar je voorzichtig moest zijn bij het inhalen i.v.m. de breedte van het pad.

Ik merkte direct dat we hier veel tegenwind gingen krijgen en zag m’n snelheid op sommige stukken met moeite boven de 25km/u uitkomen. Oei dat viel wel ff tegen.

Ook merkte ik dat ik na een kleine 2 uur minder lekker aero kon zitten en steeds meer overeind zat. Sowieso niet ideaal om te fietsen, maar zeker met zulke tegenwind heb je juist veel voordeel daarvan. En toch was mijn snelheid hoger als ik rechtop zat met meer weerstand, maar dus ook meer vermogen kon trappen.

Dan is snelheid toch het belangrijkste. Ik zag mijn verwachte fietstijd steeds een beetje oplopen en hoopte dat ik nog rond de 2:50 uit zou kunnen komen.

Gelukkig had ik het eerste stuk flink het gas erop kunnen zetten waardoor ik in totaal 2:52:22 voor het fietsen nodig had. Met een gemiddelde snelheid van 32,2km/u eigenlijk net wat te langzaam naar mijn idee, maar ik wilde ook niks forceren op de fiets.

T2

In m’n hoofd had ik de som al gemaakt dat tot nu toe alles goed volgens plan verliep. Mijn tijden tot nu toe waren goed en onderweg was er niks bijzonders gebeurd dat me uit mijn wedstrijd had gehaald. En zelfs met de plas-pauze op de fiets was ik eigenlijk geen tijd op mijn doel verloren.

Nu had ik nog een kleine 2 uur voor de halve marathon om mijn gehoopte 5,5 uur te gaan halen. Dat zou normaal echt realistisch moeten zijn, zelfs na zo’n stuk fietsen.

Al weet ik natuurlijk niet hoe mijn lichaam gaat reageren op de wedstrijd inspanning die toch anders is dan met lange trainingen.

Lopen | Strava

Vol goede moed kom ik de wisselzone uit op m’n hardloopschoenen om dit onderdeel ook ‘nog even’ af te ronden. Ik twijfelde of ik hier nog een een Dumoulin-stop moest maken voor de zekerheid, maar besloot dat ik dat nog wel 2 uur moest kunnen volhouden.

Het eerste stuk na de wissel liepen we door de toeschouwers en langs de finishplek, daar hield ik er een lekker tempo in en genoot van de mensen aan de kant,

Maar na ongeveer 1km lopen begonnen beide voeten een slapend gevoel te krijgen. Damn, dat is niet wat ik wil aan het begin van een halve marathon. Super vervelend en niet vol te houden om op door te lopen.

Al snel werd ik gedwongen om stukjes te gaan wandelen. Wat kan ik doen om dit op te lossen dacht ik bij mezelf. Mijn veters zaten zeker niet te strak, maar misschien dat mijn compressie tubes toch mijn bloeddoorstroming meer tegenhouden dan dat ze goed doen.

Ik besloot om die maar uit te doen dus in de hoop dat dat zou helpen. Daarna korte stukjes weer hardlopend verder en afwisselend blijven wandelen. Na een paar kilometer voelde mijn linkervoet al beter, maar rechts bleef hetzelfde. Toch mijn veters nog wat losser gedaan in de hoop dat dat wat zou doen. En door blijven lopen/wandelen.

Ondertussen was het gevoel al lang overgegaan in echte pijn in mijn voeten. En heb ik vaak gedacht of ik niet beter moest stoppen want op deze manier zou ik weinig tot niet meer kunnen gaan hardlopen. En dan is zo’n halve marathon best een eind wandelen.

Maar ja, opgeven was geen optie had ik vooraf al gezegd en die finish moest en zou ik natuurlijk gaan halen. Al moest het kruipend.

Na de 2e ronde besloten om toch nog maar de wc in te duiken voor snelle Dumoulin-stop, aangezien dat niet eens meer zo’n negatieve impact op mijn looptijd zou hebben.

Opmerkelijk was dat het laatste rondje het slapende gevoel eindelijk ook wat uit mijn rechtervoet trok. Of dat kwam door de wc-stop of door het heel eventjes zitten op de wc weet ik niet, maar ik was wel blij mee.

Jammer genoeg zat er toen weinig kracht meer in m’n spieren waardoor ik er ook geen tempo meer in kon krijgen. Het laatste stuk naar de finish tussen de supporters door moest ik natuurlijk wel doorbijten om volledig hardlopen te kunnen doen.

Na een halve marathon van 2:26:23 kwam ik dan eindelijk over de finish. Wat een opluchting was het op niet meer verder te hoeven lopen op mijn voeten, maar ondanks dat heb ik het wel gehaald.

Overall

Mijn totaaltijd voor mijn eerste halve triathlon is 6:04:52. En ondanks dat ik die 5,5 uur niet gehaald heb ben ik er super tevreden mee. Het belangrijkste doel was finishen, en dat is gelukt.

Die halve triathlon heb ik in de pocket!

Ook het volgen van mijn raceplan vond ik belangrijk om te zien of dat goed werkte. Tot het hardlopen heb ik alles perfect gevolgd en dat heeft er ook voor gezorgd dat ik tot dan goed op schema lag voor mijn doel.

Had ik de problemen bij het hardlopen kunnen voorkomen? Dat weet ik nog niet zeker en moet ik zien te achterhalen om te zorgen dat dat niet meer gebeurd.