Afgelopen vrijdag 12 april was het dan zo ver: de Bloesemrun 2019.
Zoals eerder geschreven kwam ik er rijkelijk laat achter dat deze wedstrijd er al aan zat te komen.
Waardoor mijn voorbereiding qua training nogal wat te wensen over liet. Het resultaat was een spoed trainingsplan van 3 weken om mezelf zo goed als het kon up-to-speed te krijgen.
Tijd om even terug te kijken naar hoe het gegaan is. Zowel qua trainingen als de wedstrijd zelf.
Doel van de Bloesemrun 2019
Ondanks mijn beperkte voorbereiding was het doel om zeker binnen het uur te finishen. En als het even mee zat om toch in de buurt te kunnen komen van mijn eindtijd van vorig jaar. Dat was 58:12, met een gemiddeld tempo van 4:59 min/100m.
Zoals in mijn vorige post te lezen was had ik in totaal zo’n drie weken tijd om weer enigszins in vorm te komen. Door vanalles, maar vooral mijzelf, heb ik de maanden daarvoor het trainen wat laten verzwakken.
De werkelijke voorbereiding
Plannen maken voor je trainingen is altijd leuk. En goed om te doen ook natuurlijk.
Al blijkt de werkelijkheid achteraf toch vaak wat anders te zijn. Zoals je weet vind ik het leuk om achteraf de data te analyseren van mijn trainingen.
Tijd om dat voor de Bloesemrun ook eens te doen en te zien of mijn mooie plannen gelukt zijn.
In mijn planning had ik vol ingezet om mijn hardlooptempo weer omhoog te krijgen, en mijn benen weer gewend te laten worden aan het maken van wat kilometers.
Het plan was 6 dagen per week lopen. Waarvan 1x een lange, 2x middel en 3x een korte loop.
Mijn vorige bericht sloot ik nog af met de opmerking dat ik ook mijn triathlons in juni niet moest vergeten en weer wat moest gaan fietsen naar het lopen.
Die stonden nog niet in het schema, maar zie je nu wel terug in de werkelijke trainingen.
Zoals je ziet ben ik de eerste week vol goede moed begonnen!
Zonder problemen al mijn geplande looptrainingen afgevinkt en daarnaast op dinsdag nog een fietstraining meegepakt.
En op zaterdag een rondje gaan fietsen met Jens (ons zoontje) in de fietskar achter mijn mountainbike. Heerlijk.
Week 2 ziet er ook nog steeds goed uit. Jammer genoeg op de donderdag één korte loop overgeslagen, maar daarentegen wel 2x een fietstraining gedaan.
Overall weer een goede week.
Dan week 3. Tsjaa…
Nou, voelde ik me tijdens de duurloop op zaterdag 6 april al niet helemaal fit.
Ondanks dat het een rustige training moest worden schoot mijn hartslag vrijwel direct omhoog. Een signaal dat ik niet helemaal fit ben.
De derde week dus besloten om wat rustiger aan te doen zodat mijn lichaam zich ook kon herstellen en ik hopelijk fit aan de start van de Bloesemrun zou staan.
Uiteindelijk maar 1x keer gefietst in de hele week. En natuurlijk de Bloesemrun gelopen!
De Bloesemrun 2019
Vrijdagavond was het dan zo ver. Mijn zwager en ik op weg naar Geldermalsen om te lopen.
De rest van de familie zou iets later komen om ons aan te moedigen.
Het plan was gemaakt waar ze zouden gaan staan onderweg zodat ze ook op tijd weer bij de finish konden staan om ons binnen te halen.
Fijn zulke supporters!
Vooraf wist ik nog niet zo goed wat mijn aanpak zou gaan worden.
Ik wilde niet te hard van start gaan en mezelf halverwege opblazen, maar als ik te rustig zou gaan starten dan zou ik nooit binnen het uur finishen.
Dus gewoon met de grote groep meelopen en zonder mijn tempo in de gaten te houden even zoeken wat lekker liep.
Toen ik dat eenmaal gevonden had keek ik op mijn horloge en zag ik dat ik rond de 4:50 liep. Niet slecht.
Vanaf dat moment heb ik dat tempo zo goed mogelijk vast gehouden.
200m voor de finish..
Pacing
Pacing is key. Is een vaak gehoorde hardloperswijsheid.
Toch is het soms erg lastig om je tempo goed vast te houden.
Zeker als er wat hellingen in het parcours zitten waardoor je automatisch vertraagd of versneld.
Snel ben je dan geneigd om gewoon in “comfortabel” tempo door te gaan. Wat niet altijd het gewenste tempo is om je eindtijd te halen.
Elk moment als we een heuveltje op of af liepen dan merk je dat het tempo direct even terug valt.
Deze keer heb ik continue mijn tempo in de gaten gehouden en direct na een verslapping wat gas bij gegeven om er voor te zorgen dat ik rond de 4:50-5:00 bleef lopen.
Once you’ve committed yourself to something, pace yourself to the finish line.
– Meb Keflezighi
Schijnbaar liep ik voor veel andere lopers ook een lekker en constant tempo.
Op veel momenten bleef er een groepje loper net achter mij hangen om mijn tempo te kunnen volgen. Ooit misschien eens een wedstrijdje gaan hazen dan maar?
Compressie tubes
Daar is het weer, mijn haat-liefde verhouding met mijn compressie tubes.
Degene die mijn verslag van mijn halve triathlon in Almere gelezen heeft weet al waar ik het over heb. Voor de rest raad ik aan om het even terug te lezen.
Geen zin of tijd daarvoor? Hier een korte samenvatting.
Vrijwel direct bij het starten van het looponderdeel in Almere kreeg ik een slapend gevoel in beide benen, waarschijnlijk veroorzaakt door beperkte bloedtoevoer door de compressietubes.
In aanloop naar de triathlon heel veel mee getraind, lange trainingen en ook koppeltrainingen gedaan, maar alsnog super veel last van gehad tijdens de wedstrijd.
Onderweg heb ik ze toen maar uitgetrokken in de hoop dat dat iets zou helpen, maar ook dat zonder resultaat.
Uiteindelijk ben ik een soort van wandelend en kleine stukjes hardlopend naar de finish gekomen.
Maar goed, tijdens alleen hardlopen had ik er nooit last van gehad en vond ik het juist erg fijn lopen.
Dus afgelopen vrijdag ook weer (last-minute) besloten om ze aan te trekken.
Maar, net voor de 6km liepen we over een ponton de Linge over en daarna direct een heuveltje op.
Vanaf dat moment voelde ik langzaam hetzelfde slapende gevoel weer opkomen in mijn rechterbeen.
Het grote verschil met Almere is dat het nu nog “maar” 5 tot 6 kilometer lopen is in plaats van nog een halve marathon.
De enige optie voor mij was dus doorbijten, volhouden en gewoon door blijven lopen tot de finish. Daarna zien we wel verder.
Tot een kilometer of 10 heeft dat gevoel deze keer weer aangehouden, terwijl ik wel “gewoon” mijn tempo heb kunnen blijven vasthouden.
Echt lekker liep het niet natuurlijk.
Conslusie: compressietubes zijn vanaf nu een no-go voor mij. Die van mij gaan op Marktplaats voor iemand die er wel blij mee is. Mocht jij interesse hebben in een setje compressie tubes van Herzog? Let me know!
Yes, de finish
Uiteindelijk kwam ik in 56:56 de finish over!
Ruim binnen het uur dat ik voor mezelf als doel gesteld had.
Maar ook nog eens ruim 1 minuut sneller dan vorig jaar.
Terwijl ik toen volop in hardlooptraining was geweest in aanloop naar mijn eerste halve marathon.
Ik denk dat het pacen het belangrijkste dat ik tijdens deze run gedaan heb om een goede finishtijd te behalen.
Door constant mijn tempo in de gaten te houden kon ik er voor zorgen dat ik continue richting een goede eindtijd aan het werken was.
Het was een sneller veld dit jaar dan vorig jaar. Nu kwam ik uit op 93e van de 445 totaal deelnemers, en 85 van de 267 mannen.
Vorig jaar was dat 57e van de 414 totaal en 54e van 240 mannen.
Maar goed, mijn eigen tijd is verbeterd! En bovendien heb ik lekker gelopen.
Wel redelijk tegen het randje gelopen want ik denk niet dat ik er veel meer uit had kunnen halen deze keer. Ondanks dat ik niet helemaal uitgeput over de finish kroop.
Mocht je me over de finish willen zien komen dan heeft de Bloesemrun elk jaar persoonlijke finish videos die je hier online terug kunt kijken.
Op naar de volgende wedstrijd! En volgend jaar zijn we er vast weer bij tijdens de Bloesemrun 2020.
